Z instytucją zachowku mamy do czynienia w przypadku sporządzenia przez spadkodawcę testamentu. Osoba, która sporządza testament, jeszcze za życia dokonuje rozporządzenia swoim majątkiem na wypadek śmierci. W prawie polskim jest to jedyna forma rozporządzenia majątkiem na wypadek śmierci. Spadkodawca sporządzając testament, może w dowolny sposób określić grupę swoich spadkobierców, co w konsekwencji oznacza odejście od dziedziczenia ustawowego. Jednak ci, którzy byliby powołani do spadku zgodnie z zasadami dziedziczenia ustawowego, a zostali pominięci w testamencie, mogą skorzystać z prawa do zachowku. Aby tak się stało, muszą zostać spełnione pewne dodatkowe przesłanki.
Kiedy spadkobiercy ustawowemu przysługuje zachowek?
Zachowek przysługuje spadkobiercy ustawowemu, gdy nie otrzymał od spadkodawcy darowizny, która odpowiadałaby wartości przysługującego zachowku, nie był uwzględniony w testamencie lub został uwzględniony w części nieodpowiadającej wartości zachowku, albo spadkodawca nie dokonał zapisu na jego rzecz. Warto w tym miejscu wskazać, że zapis zwykły oraz drobne darowizny nie są brane pod uwagę przy obliczaniu zachowku.
Jak obliczyć wartość zachowku?
Wysokość zachowku wynosi odpowiednio 2/3 lub 1/2 wartości udziału spadkowego, który otrzymałby spadkobierca w przypadku dziedziczenia ustawowego. Wyższa wartość należy się spadkobiercy, który jest trwale niezdolny do pracy lub zstępnemu, który jest małoletni. Niższa wartość odnosi się do wszystkich pozostałych przypadków. Obliczając zachowek, należy wziąć pod uwagę darowizny dokonane na rzecz uprawnionego w okresie ostatnich dziesięciu lat przed otwarciem spadku. Szczegółowe zasady obliczania zachowku reguluje Kodeks cywilny.
Jeżeli macie Państwo dodatkowe pytania dotyczące zachowku lub prawa spadkowego, serdecznie zapraszam do kontaktu.